گریه های رقیه را می دید　

کوه فریاد در گلویش بود　

محمل بازعمـه پشتِ سرش　

سرعباس روبـرویش بود　

**

دید از زیر نیزه ي جدش

بر زمین، قطره قطره خون می ریخت

دید در کوفه دشمن نامرد

سر او را به شاخه ای آویخت

**

کودکان چموش سنگ بدست

پای ناقه به جانش افتادند

مردمان حرامزاده شام 

خارجی زاده اش لقب دادند

**

از سربام خاک و خاکـستر

نقل سر بود و فرش راهش بود

چشم ناپاک شهر را می دیـد

غم نـاموس در نگاهش بـود

**

غیرتش را به جوش آوردند　　

نیزه داران مستِ سکه پرست

چهره ي سرخ عمه را تا دید　

مثـل عباس چـشم خـود را بست